Van Yoho NP naar de Columbia Icefields, Icefields Parkway

26 juni 2017 - Icefields Parkway, Canada

Het was rondweg een onvergetelijke dag. We hebben veel gezien, vanmorgen vroeg het Moraine Lake in Lake Louise, de Icefields Parkway, Bow Lake, Peyto Lake vele prachtige besneeuwde toppen langs de Icefields Parkway, de Columbia Icefield en de Skywalk, hoog boven alles uit. En dan die beer, ja die zwarte beer die we ineens tegenkwamen, dat was het echt helemaal. Het was een dag waar je de komende jaren nog aan gaat terugdenken, zoveel indrukken, zoveel mooie natuur en dat allemaal met mooi weer. 

Op het moment dat ik dit reisverslag zit te tikken, overnachten we op ruim 2200 meter hoogte (is een gok) tegenover de Columbia Icefields aan de voet van de Athabasca Gletser, tussen Banff en Jasper. Het uitzicht is fenomenaal op de hoogste toppen. Dit kids liggen net op bed die zijn helemaal kapot van alle indrukken. Maar wij zijn ook redelijk gesloopt.

Vanmorgen reden we rond acht uur weg uit Yoho National Park. Het eerste doel was Moraine Lake, bekend van vele brochures over Canada. We moesten wel vroeg weg want dit is een hoogtepunt van de Canadese Rockies en dus in deze tijd van het jaar superdruk. En inderdaad niets teveel gezegd, wat een gekkenhuis al zo s'morgens vroeg. En als dan de bussen met Japanners aankomen moet je echt maken dat je wegkomt, man man man wat een volk.

Kort voor de echte drukte konden we onze camper nog net kwijt op het parkeerterrein aldaar. Kun je nagaan, het was pas negen uur......

Na een korte wandeling kwamen we bij Moraine Lake, nou echt het was een wonder der natuur. Een groen-blauw meer met daar achter woeste besneeuwde bergwanden. Waanzinnig. De zon kwam door en is daar in de morgen het meest gunstig voor foto's, nou we hebben ze hoor. Prachtige pics! Nog drukker werd het....pfff, snel weg want we hadden nog meer op ons programma vandaag.

Vervolgens langs Hector Lake over de Bow Pass naar Peyto Lake. Op diverse plekken hebben we stilgestaan en even genoten van alles om ons heen. Teveel om zo even op te noemen. De Icefields Parkway is eigenlijk een aaneenschakeling van prachtige meren, bossen, rotsformaties en besneeuwde toppen. Het staat niet voor niets in de top 5 van de Unesco mooiste panoramaroutes.

We hadden een tip gekregen om bij Peyto Lake even naar boven te lopen en zo het azuur-blauwe meer en de bergen er omheen van bovenaf te zien. In het verlengde van Peyto Lake konden we heel ver het dal van de Parkway inkijken, man wat mooi.

Kort na de Saskatchewan River Crossing kwamen we 'um' tegen. Een zwarte beer, wat een beest, en wat groot. Hij liep "gewoon" langs de weg, weliswaar in tegengestelde richting maar gelukkig konden we de camper in een snelle U-turn gooien zodat we de zwarte beer goed konden zien. Filmen, foto's maar toch uit blijven kijken voor het verkeer, da's best een kunst. Siena en Jesse stonden verstijft naast ons in de camper, ze waren echt onder de indruk. Siena wilde eigenlijke dat direct alle raampjes werden gesloten. We hebben nog even gewacht op de zwarte beer om hem verder te kunnen volgen maar helaas. Maar was het niet fantastisch, onze eerste en hopelijk niet laatste beer!

We gingen door richting de Columbia Icefields, een muur van sneeuw en ijs. Gelegen aan de voet van Mount Columbia, de een na hoogste berg van de Canadese Rockies. Tevens het grootste ijsveld in de Rocky Mountains. Een drukte van belang, parkeerplaatsen overvol. Aangezien het pas drie uur was besloten we toch al de excursie met de Snow Coach Explorer te doen. Een bus op hele dikke wielen bestemd om de gletsjer op te gaan. Dit stond eigenlijk voor morgen gepland maar het weer was fantastisch, morgen kon het zomaar weer anders zijn. Kaartjes gekocht in combinatie met de wandeling over de Glacier Skywalk. 

We werden voor de gletsjer afgezet met een bus en stapten daarna de indrukwekkend grote Explorer in om vervolgens de gletsjer op te gaan. In de Explorer werd al verteld dat de Althabasca gletsjer zich per jaar 10 meter terugtrekt door global warming, hoe triest...

Tergend langzaam werden we de gletsjer opgereden waarna we verderop mochten uitstappen voor foto's en om zelf het ijs te ervaren. Veel smeltwater maar wat was het gaaf om daar te mogen staan. Op de terugweg werden we nog opgehaald door een andere Explorer aangezien op de terugweg door de remmen werd gegaan.

Vervolgens door naar de Glacier Skywalk, een vrij nieuwe attractie. De Skywalk is een soort stalen boog boven de afgrond. Een wandeling op hoogte over glazen platen met onder je de afgronden, de Icefields Parkway en de snelstromende rivieren en daarachter weer de reusachtige blik op Mount Columbia en de gletjers er omheen. Hoe hoog weet ik niet maar het uitzicht was reusachtig. We konden rondom lopen en de glazen platen gaven je de ervaring alsof er niets onder je was. Je keek zo de afgrond in. Siena schreeuwde het uit van verbazing toen ze daar opliep en zag dat ze heel ver onder zich kon kijken.

Rond zeven uur kwamen we weer aan bij onze camper die op het grote RV parkeerterrein geparkeerd stond, daar slapen we vannacht dus ook. Patries heeft nog even snel heerlijk spaghetti gemaakt. Wat een dag, mooier konden we het niet maken vandaag en wat hebben Siena en Jesse ook genoten. En dan te bedenken dat we dezelfde Icefields Parkway over een aantal dagen nog terug mogen rijden naar Banff....wat een rijkdom!

Foto’s

5 Reacties

  1. Marijke en KJ:
    28 juni 2017
    Fantastisch dat jullie de beer zijn tegengekomen!! Fijn! Prachtige foto's!! Geniet nog heerlijk met elkaar in het mooie Canada. Liefs van ons drietjes
  2. Trudy:
    28 juni 2017
    Geweldig mensen. Wat een mooie verhalen. Ik heb er volop van genoten.
    Geniet nog van deze mooie momenten. En weet dat herinneringen niet vergaan!!
  3. Scheurleeuwen:
    28 juni 2017
    Jaaaaaaaaa een beer!!!!!! Supertof!!!
  4. Opa:
    28 juni 2017
    Mooi hoor daar opa is daar ook geweest en hoe vonden jullie die grote auto die met jullie naar boven ging .
    En wat zag opa je heb een beer gezien mooi hoor nou jongens geniet er van dikke knuffel van opa en oma oja ook voor papa en mana
  5. Astrid:
    29 juni 2017
    Eindelijk DE beer! Maar wat is t daar prachtig!