Van Columbia Icefields naar Jasper

Na alle indrukken van gisteren een relatief rustige dag vandaag. We moesten nog ruim 100 kilometer afleggen om naar Jasper te rijden om daar 3 dagen op Whistler campground door te brengen. Deze campground hadden we al in januari besproken dus we hoefden ons zeker niet te haasten.

Vanmorgen in een droomwereld wakker geworden aan de voet van de Athabasca gletsjer. Het was straks blauw maar ijzig koud, wat wil je ook op ruim 2000 meter. Vannacht hebben we de wind om onze camper horen gieren en af en toe ook voelen schudden. Tja, het kan spoken hoger in de bergen. Maar vanmorgen toen eenmaal de zon doorkwam was het echt een plaatje. Strak blauwe luchten. En met die witte bergen om ons heen een overnachting die in onze top 5 komt. Jesse en Siena wilden nog lekker buiten met de stenen spelen. Wij nog een bakkie in de camper en wat foto's gemaakt. Ja, en als je dan foto's maakt, lukken ze bijna allemaal.

Rond half tien weggereden van het Parks Canada Icefields Centre en onze weg naar Jasper vervolgd. Gestopt bij de Sunwapta watervallen en de Athabasca Falls, waarvan wij de Athabasca Falls veruit het mooiste vonden. Rond een uur reden we Jasper binnen. Eerst een boodschap en daarna naar de camping.

Wat een heerlijke plek. Er wordt hier gewaarschuwd voor Elks, een soort groot hert of rendier, de vrouwtjes zijn nogal agressief op het moment. Ook wordt er uiteraard voor beren gewaarschuwd want die lopen vrijwel iedere nacht op de camping rond. De camping is eigenlijk een groot bos zonder omheining of iets dergelijks. De beren kunnen dus gaan en staan waar ze willen. De plek is geweldig en ruim, kampvuurtje aan en ' avonds wat vleesjes erop. Siena en Jesse hadden ook hun eigen worstjes gebraden, aan een door papa puntig gemaakte stok uit het bos. Ze vonden het prachtig.

Het leukste maar voor het laatst bewaard, onze volgende beer is een feit. Deze zwarte beer liep langs de weg kort voor de Athabasca Falls. Waanzinnig dichtbij, dus prachtig kunnen fotograferen. De beer was zelfs zo dichtbij dat ik um vanuit de zijdeur van de camper heb kunnen fotograferen. Maar toen die op 3 meter voor me op me af kwam lopen heb ik, held als ik ben, toch maar met een zwaai de camperdeur dichtgeslagen. Siena en Jesse konden alles fantastisch zien vanuit de camper, op de knietjes door het raam heen kijkend en ook met het raam geopend, zagen ze de beer minuten lang naast zich lopen, snuffelen naar eten. Wat een ervaring weer voor ze. 

Na de inspannende dag van gister en alle indrukken van de laatste weken, lagen ze vanavond ouderwets om zes uur in hun bedje.